Virtual Stage: Essays on Geopoetics.

"Essays on Geopoetics"
All images © 2011 All rights reserved
Photograph's by AnnyRose illustrations' by AnnyRose
Presentation of this work comes after selection with silver print photo's in original size. ±400% enlarged

Essays over geopoëtica

Aan het eind van de vijftiende brief van Schiller's 'Brieven over de esthetische opvoeding van de mensheid' legt Schiller ons een paradox voor en doet hij ons een belofte.

Hij verklaart dat 'De mens is pas volledig mens is als hij speelt', en verzekert ons dat deze paradox 'het hele bouwwerk van de kunst van het schone én van de nog veel

moeilijkere kunst van het leven kan dragen. We kunnen deze gedachte als volgt uitwerken: er bestaat een specifieke zintuiglijke ervaring - de esthetische - , die zowel de

belofte in zich draagt van een nieuwe kunst als van een nieuw leven voor individuen en de gemeenschap. Er zijn verschillende manieren om deze verklaring en deze

belofte op te pakken. Je kunt zeggen dat ze in feite de 'esthetische illusie' gebruiken als een instrument, die er alleen toe dient om te verbergen dat een esthetisch

oordeel nauw verbonden is met de dominantie van een maatschappelijke klasse. In mijn ogen is dat niet de meest productieve benadering. De manier waarop ik deze

zaak benader is niet minder kritisch; maar waar anderen dingen erbij betrekken als het ontstaan van grenzen, kolonisering, transnationale allianties, geopolitieke

constructies, plaatsgebondenheid, wetenschappelijke reizen, natie en politiek, ga ik als kunstenaar uit van het conventionele idee dat mijn nieuwe werk opzichzelf

voldoende is voor een discussie. Het is een fotocollectie van 20 - 25 beelden, gemaakt naar de natuur, gecompleteerd tot en getransformeerd naar 'Essays over

Geopoëtica'

Vertaling in het Nedrelands:

Walter van Teeffelen

"Essays in Geopoetics"

"At the end of the fifteenth of his 'Letters on the Aesthetic Education of Mankind' Schiller states a paradox and makes a promise. He declares that ‘Man is only completely human when he plays’, and assures us that this paradox is capable ‘of bearing the whole edifice of the art of the beautiful and of the still more difficult art of living’. We could reformulate this thought as follows: there exists a specific sensory experience—the aesthetic—that holds the promise of both a new world of Art and a new life for individuals and the community. There are different ways of coming to terms with this statement and this promise. You can say that they virtually define the ‘aesthetic illusion’ as a device, which merely serves to mask the reality that aesthetic judgment is structured by class domination. In my view that is not the most productive approach. My discussion and my view is not les critical and while others will deal with topics related to these discussions like mapping, colonization, frontier, customs, transnational alliances, geopolitical constructs, locality, scientific travels, nation and politics; my conventional idea as an artist will open new discussion that you can see in my new works a collection gathered with 20 to 25 pictures taken from nature and completed and transformed to Essays in Geopoetics.